"ఏ తీగ పూవునో ఏ కొమ్మ తేటినో కలిపింది ఏ వింత అనురాగమౌనో"అంటూ చివరికి ప్రేమికులిద్దరూ ఆత్మహత్యచేసుకుని ప్రేమని బతికించిన(?) మరోచరిత్ర గుర్తుందిగా.ఆ సినిమా వెనుక ఓ విషాదముంది. ఆ సినిమా చూసి సరాసరి చెన్నై మెరీనా బీచ్ దగ్గర్లో సూసైడ్ పాయింట్ మీదనుంచి దూకి ఓ ప్రేమ జంట ఆత్మహత్య చేసుకుంది.దానికిపశ్చాత్తాపపడి ఆత్మహత్యల్ని వ్యతిరేకిస్తూ "అక్టోబర్ 1 "అనే సినిమా తీసాడు.
కానీ చనిపోయిన ఆ ప్రేమికుల జంటను వెనక్కి తేగలిగాడా?
*****
"అపరిపక్వమైన భావాలు కలవారు మహా కావ్య రచనకు అనర్హులు" అంటోంది సనాతన భారతీయ దృక్పథం.మహాకావ్య కర్తలు మాత్రమే కాదు సమాజాన్ని ప్రభావితం చెయ్యగల ఆవిష్కర్తలు,సృజన కారులు ఎవరికైనా వర్తించే మహాద్భుత వాక్యమిది.సాధారణంగా విస్తృతమైన సాహిత్య పరిశీలన,చక్కటి వ్యవహార జ్ఞానం పరిపక్వతకు ముఖ్యం.
పై రెంటిలో ఏ ఒక్కటి లేకపోయినా అపరిపక్వ భావనలకు ఆస్కారముంది.
పైన చెప్పుకున్న విధంగా పరిణతి చెందని భావనలతో,తన ఆవిష్కరణ లేదా కావ్యం యొక్క ప్రభావం పట్టించుకోకుండా వాటిని ప్రజల్లోకి తెస్తే ఆ తప్పుడు భావాల ప్రభావం ఆ ఆవిష్కరణ వల్ల ప్రమాదం ప్రజలమీద పడుతుంది.ఆ తర్వాత అదే రచయితో,శాస్త్రవేత్తో పరిణతి చెందాకానో,ప్రభావం తెలుసుకున్నాకానో ఆ రచనకు పూర్తి వ్యతిరేకమైన కోణంలోకి తన భావధార దారి మళ్లాకా అతని బాధ వర్ణనాతీతం.
చలం తన యౌవనంలో నాస్తికుడిగా ఉన్నప్పుడు ఎన్నో రచనలను ఆ కోణంలో చేసాడు.తద్వారా ఎందర్నో ప్రభావితంచేసాడు.తన జీవితపు ఆఖరు పేజీల్లోకి వచ్చేప్పటికి భగవత్ దర్శనం కోసం తపించిన ఆస్తికుడిగా మారిపోయాడు.గిరిప్రదక్షిణం చేస్తున్న రమణ మహర్షి దారికి అడ్డంపడి "స్వామీ మీ కరుణ కావాలి"అని ఆక్రోశించేవాడు(ప్రతీ రోజూ అదేఅడిగేవాడట.ఒక నాడు మహర్షి "అదిదా ఎప్పుడూ ఉండాది"అన్నారట(సూర్యుని వెలుగు సూర్యుడు ఉన్నంత సేపూ ఉంటుంది నువ్వు బిడాయించుకున్న తలుపులు తెరిచి రావాల్సింది నువ్వే కానీ గదిలో కూర్చుని వెలుగు కావాలంటే సూర్యుడు మాత్రం చేసేదేముంది అని తాత్పర్యం అయ్యుంటుంది))
తన మటుకూ తను ఆస్తికుడైపోయాడు(ఆ మాటకొస్తే మహా భక్తుడయ్యాట్ట) చలం.అంతకు ముందు నాస్తికునిగా ఉన్నప్పుడు ఆ దృక్పథంలో రచనలు,వాటి వల్ల ప్రభావితమైన వ్యక్తులు,అందుమూలంగాతల్లకిందులైన జీవితాలు వీటికి నైతిక బాధ్యత ఎవరిది?
*****
కవులూ,సినిమా దర్శకులే కాదు ఆధునిక శాస్త్రవేత్తల్లో అగ్రగణ్యుడని ఎత్తుపీట మీద కూర్చున్న ఐన్ స్టీన్ అణుబాంబును ఆవిష్కరించగల డిస్కవరీ కనిపెట్టి పర్యవసానాలు ఊహించకుండా వెల్లడించాడు.తర్వాత అర్ధమయ్యాకా ఎంతోబాధ పడ్డాడు."ఇలా జరుగుతుందని ముందే తెలిసి ఉంటే చెప్పులు కట్టుకుని బతికేవాడిని గానీ లాబ్ వంక చూసే వాడిని కూడా కాదు"అన్నాడు ఆ సందర్భంలో.
*****
"సముద్రంలో తిమింగలాలు ఎన్ని కలిసినా ఎంత ఎగిరినా ఒక్క అలను కూడా తీరం తాకించలేవు.
అదే కొలనులో ఒక చిన్న రాయితో కొట్టినా అలజడి పుడుతుంది"
అనే భావంతో ఒక సంస్కృత శ్లోకం ఉంది(అది గుర్తు రావట్లేదు ఎవరికైనా తెలిస్తే చెప్పండి).మహనీయుల ఆలోచనల అలజడి వారిలో భావోద్వేగం కలిగించలేదని,మామూలు వారి చిన్న ఆలోచన తునక కూడా ఉద్వేగాలతో వాళ్ళని ఎత్తి కుదేస్తుందనే ఉద్దేశ్యం కలిగిస్తుంది ఆ శ్లోకం.
మన దగ్గరకొచ్చాకా పాయింటేమిటి అంటే యోగంతో శరీరాన్ని లొంగదీసుకున్న సముద్ర సములైన మహనీయులు "టైం ఎంత"అంటే "పావు తక్కువ తొమ్మిది"అన్నంత మామూలుగా చెప్తాడు ఒక మహా సత్యాన్ని.అదే ఆ సెల్ఫ్ కంట్రోల్ లేనివాడు చిన్నదో,పెద్దదో ఆలోచన మనస్సున తళుక్కుమని మెరవగానే దాని పర్యవసానాలను ఆలోచించడు.ఆ ఉద్వేగంలో "యురేకా"అని గీపెట్టి బట్టల్లేకుండా బాత్ టబ్ లోంచి వీధుల్లోకి పరిగెడతాడు.కొలనులో అలల్లా చాలాసేపు ఊగి ఊగి ఊర్కుంటాడు.ఆ ఊపులోమంచి చెడులు ఆలోచించి పరిశోధన ఫలాలు వెల్లడిద్దామన్న వివేకం చస్తుంది.
తన గొప్పదనం పదిమందికీ తెలియాలనే ఉబలాటంలోనో,కాలంపై సంతకం చేస్తున్నాననే ఉద్వేగంలోనో కాక తమ రచనల వల్ల,పరిశోధనల వల్ల పదిమందికీ ఉపయోగపడాలనే పరిణతి కావాలి ఆ ద్రష్టలకు,స్రష్టలకూను.
*****
అంతవరకూ ఎందుకు ఏనాడో ఎవడో కాని మోకాల్లోతు నీళ్ళతో నిండిన మచిలీపట్నం బస్టాండ్ చూసి దాన్నిఉపమానంగా వాడి "ఛీ బతుకు బందరు బస్టాండ్ అయిపోయిందిరా"అన్నాట్ట.దెబ్బకి అదో జాతీయమైపోయింది.
మొన్నో బందరాయన ఆ మాటకు "ఇప్పుడు బందరు బస్టాండ్ మారిపోయింది.ఆ మాట ఎప్పటికి మారుతుందో"అని బాధపడ్డాడు పాపం(బందరు వాళ్ళకి ఆ ఊరంటే బాగా ఎక్కువ అభిమానం లెండి).
బందరు బస్టాండ్ అన్న మాటకీ సిగ్గుతెచ్చుకుని బస్టాండ్ బాగు చేసుకుంటే ఏమో గానీ లేకుంటే ఆ అజ్ఞాత కవిని బందరూ,బందరు బస్టాండు క్షమించలేవు.కాదంటారా.

నిత్య కురుక్షేత్రాన ధర్మం చెబుతాడు
పాపాల కూపాన పాలు పంచుకుంటాడు
పచ్చగా వందేళ్లు నీ బతుకు కోరువాడు
గురు దేవుడు
బాంధవుడు
యోగీశ్వరేశ్వరుడు

ఎవడో కాదయ్యా అతడు వీధి బిచ్చగాడు

వాన ఎప్పుడొస్తుందో తెలీదు కానీ తడిసేది మనమే.
ప్రాణం ఎప్పుడు పోతుందో తెలీదు కానీ పోయేది మనమే.
ప్రకృతి ఒక పజిల్ అందులోనే క్లూ ఉంటుంది.దమ్ముంటే విప్పొచ్చు.
కానీ ఆ గజిబిజితనం తప్ప ఏమీ ఉండదు.ఉల్లిపాయ పొరల్లా.అందుకే అలా ఆస్వాదించడమే కరెక్ట్.
ఇదంతా ఎందుకు చెబుతున్నానంటే అమ్మాయిలైనా అంతే.
*****
ఒక రోజు పొద్దున్నే ఓ అమ్మాయి నుంచి ఫోన్ వస్తుంది.నిన్ను హర్ట్ చేసినందుకు సారీ ఇంక నాతో మాట్లాడు అని.
అసలు సారీ చెప్పేంత తప్పేం చేసింది మనకి గుర్తు రాదు.
పోనీ అలా మేనేజ్ చేద్దామనుకుంటే కాసేపటికి అసలు అంతగా ఎందుకు ఫీల్ అయ్యావు అంటుంది.
ఏం చెప్పాలి అమ్మా తల్లీ నాకసలు నువ్వేమన్నవో గుర్తు కూడాలేదు అంటే వదులుతుందా అబ్బే ఐతే ఇంకా కోపంపోలేదన్నమాట.లేకపొతే ఎందుకు సర్కాస్టిక్ గా మాట్లాడుతున్నావు అంటుంది.
మాట్లాడటమే రాదు ఇంక సర్కాస్టిక్ గా మాట్లాడడం ఒకటి అనుకుని"చ ఊర్కో నిజంగా అసలు కోపమూ లేదు గుర్తూలేదు ఇంతకీ ఏమన్నావ్"
అంటే రెండు జరగొచ్చు "హమ్మయ్య అసలు కోపమే రాలేదా థాంక్యూ సో స్వీట్" అనొచ్చు
"మా మాటలెందుకు గుర్తు పెట్టుకుంటారు మీరు అనొచ్చు.
దేవుడా నాకమ్మాయిలు అర్ధం కారు.
*****
పైగా ఈ వైనానికి తోడూ ఆ మాట్లాడడం ఒకటి.
ఏదైనా ఎవరికీ చెప్పకు అనడం ఆలస్యం గొప్ప రహస్యమేదో దాయబోతున్నానన్న ఆనందం అణుచుకోలేక ఆ సంతోషం లో ఎవరో ఒకరికి చెప్పేస్తారు.
అబ్బాయిలకి ఏమైనా చెప్తే ఒక చెవితో విని ఒక చెవితో వదిలేస్తారు.
అదే అమ్మాయిలకి చెప్తే చెవితో విన్నది నోటితో వదిలేస్తారు.
*****
భలేక్రిష్ణ సినిమా చూసి తలపోటు వచ్చి కూర్చుంటే "సినిమా ఎలా ఉందన్నయ్యా"అని అడుగుతుందనుకోండి.
"నీ మొహంలా ఉంది"అని క్యాజువల్ గా అంటాం.
ఠక్కున "ఏం నా మొహం బావోదా"అనేస్తుంది.
"అబ్బే సినిమా బావుంది"అనవలిసి వస్తుంది.
అప్పుడు రెండు జరగొచ్చు.కిలకిలా నవ్వి ఊర్కోవచ్చు లేదో "ఐతే పద సినిమాకెళ్దామ్"అనొచ్చు.(బాంక్ బాలన్స్ అమ్మకి అప్పచెప్పి,కావాల్సిన వాళ్ళకి ఫోన్ చేసి బాధ్యతలు అప్పచెప్పి సినిమాకి వెళ్ళవచ్చు)
*****
అదే కాదు ప్రతీ సారీ చిన్న మాటకీ కూడా హర్ట్ అవుతారు.
చిన్న విజయాల్ని కూడా గొప్పగా ఆస్వాదిస్తారు.
చిన్న చిన్న విషయాలకి కూడా తెగ ఆలోచిస్తారు.
పెద్ద పెద్ద నిర్ణయాలు కూడా చటుక్కున తీసేసుకుంటారు.
ఒక్కో సారి ప్రేమే జీవితం అంటారు.
ఒక్కసారే కంఫర్టబుల్ గా దాన్ని మర్చిపోయి కంఫర్ట్ లైఫ్ వెతుక్కుంటారు.
ఎప్పుడూ ఉద్వేగాల అలల్లా ఎగిసి పడుతుంటారు
జీవితంలో విపరీతమైన బాధో విపరీతమైన ఆనందమో తప్ప మధ్యలో ఏమీ లేనట్టుగా ఉంటారు.
they are extreme at any point of time
*****
వాళ్ళకి ఎప్పుడు కోపం వస్తుందో
ఎప్పుడు ప్రేమ కలుగుతుందో
ఎందుకు సంతోషిస్తారో
ఎందుకు విసిగిస్తారో
ఏం దాస్తారో ఏం చెప్పేస్తారో
అసలు ఆ ఊహలెంతో అంత ఉద్వేగం ఎందుకో
ప్రతీది ఎందుకు ఎక్కువ ఆలోచిస్తారో.
నిజానికి ఆ కన్ఫ్యూజన్ లోనే అందముందేమో.అసలు అర్ధం చేసుకుంటే ఈ అందం ఉండదేమో.
*******
" దేవుడా"
ఆకాశం లోంచి మాటలు వినిపించాయి "బాబూ ఎందుకు అరుస్తున్నావ్.నేను ఎక్కడ పడితే అక్కడే ఉంటాను.అలాగనినాకు చెవుడు కూడా లేదు"
"స్వామీ పరంధామా నాకు ఎందుకు అమ్మాయిలు అర్ధం కారు"
"నీ బొంద నాయనా నాకే అర్ధం కారు.ఒకప్పుడు కాళ్లుపడతారు ఒకప్పుడు కాళ్ళు పట్టుకున్నా తంతారు."
"ఓహో వాసుదేవుడంతటి వాడు గాడిద కాళ్ళు పట్టు కుంటే తన్నిందని అదేనా స్వామీ"
"అది వేరు ఇది వేరు.ఈ సీన్ పేరు 'క్షణ క్షణముల్ అమ్మాయిల చిత్తముల్'"
"అంటే"
"చిత్తే వాతం కపూ"
"మళ్లీ ఇదేంటి"
"నాకే డౌట్ వచ్చే క్వశ్చన్లు వెయ్యొద్దు అని అర్ధం"